مُرمّل بالدّماء

از ماشین پیاده شدیم...دور تا دورمان کویر بود.هوای یزد این موقع سال خیلی گرم می‌شود.

شن‌های روان تازه جاده را پوشانده بودند...شن‌هایی که خیلی نرم بودند...

گفت: این رَمل ها که می‌بینی،در ساعت شنی استفاده می‌کنند ازشان!

گفتم:رَمل؟

گفت:به شن و ماسه در عربی رمل می‌گویند.

ناگهان یاد عبارتی افتادم.

گفتم: "مُرمّل بالدّماء" یعنی چه؟

فکری کرد.ناگهان عمق نگاهش زیاد شد و چشمش خیس...

سمت ماشین رفت...قمقمه‌ی آب را از ماشین آورد و دستش را کمی خیس کرد.

آن را روی شن‌ها کشید و بالا آورد و روبرویم گرفت.

-دستم شنی شده.می‌گویند مُرمِّل...به خاطر آب: مُرمّل بالماء...

تا آخرش را رفتم...