آدم باید خیلی بزرگ باشد...
وقتی دوستان و مردم به ما ظلمی بکنند چه خواهیم کرد؟ وقتی حس کنیم حقی از ما دارد ضایع می‌شود؟
غیر از این است که تر و خشک با هم خواهند سوخت؟
غیر از این است که شرع و دین چیزهایی است که دست و پا گیرمان خواهد شد و کنارشان می‌زنیم؟ و بعد اشتباهات را گردن اعصاب نداشته‌مان خواهیم انداخت؟
حالا فکرش را بکن عده‌ای بخواهند ما و عزیزترین کسانمان را بکشند.. آنگاه چه؟
فکرش را بکن عده‌ای به تو بگویند بیا کاری را با هم انجام بدهیم و بروی، اما آنها پشتت را خالی کنند و بروند...
فکرش را بکن...
چرا خودم را عذاب دهم؟ فکرش را بکن در موقعیتی مثل جناب مسلم(ع) قرار بگیری و شب که برای نماز به مسجد می‌روی ببینی از 18 هزار نفر یارت 30 نفر بیشتر نمانده و بعد از نماز که از درب مسجد خارج می‌شوی، ببینی 7 نفر مانده و بعد لحظاتی هیچ... بعد چندین ساعت توی کوچه‌های شهری خائن راه بروی و همه درب و پنجره به رویت ببندند... بخواهند بگیرند و بکشند تو را...
فکرش را بکن ته کوچه بن بستی در شهری غریب به دیوار تکیه دهی و در فکر فرو بروی...
بعد یک نفر از مردم همان شهرِ پشت پا زده، به تو بگوید که به دیوار خانه من تکیه نده... در حریم خانه من نایست... چه خواهی کرد؟
حداقل زبان می‌گشایی و می‌گویی من همانی هستم که با او بیعت کردید...حداقل خواهی گفت که جایی ندارم که بروم...
اما آقایمان...
جناب مسلم(ع) قبل از هر حرفی، برای اینکه خلاف شرعی مرتکب نشده باشد، بلافاصله از کنار دیوار آمد وسط کوچه که دیگر در حریم خانه او نباشد...
به طوعه فرمود: تو می‌گویی چرا به خانه‌ات نمی‌روی؟ زن! به خدا قسم من در این شهر خانه‌ای ندارم...
آدم باید خیلی بزرگ باشد تا در چنین غربتی، باز هم متشرع باشد...
روضه شیخ عزیز همیشه در خاطرم خواهد ماند...
آدم باید خیلی بزرگ باشد تا به همه‌ی بلاهای معصوم و کسی مثل سیدالشهدا مبتلا شود... زن و فرزند... تشنگی....
آدم باید خیلی بزرگ باشد تا دستش را ببندند و او را نزد شرورترین مردم ببرند...
آدم باید خیلی بزرگ باشد تا مبتلا شود به آنچه با امیرالمومنین کردند...
پ‌ن1) سیدالشهدا(ع) اهل تعارف نیست. به مردم کوفه نوشته بود بهترین اهل‌بیتم را به سوی شما فرستادم....
پ‌ن2) دلم هوای مسجد کوفه را کرده... آنجا که بعد از اعمال بسیارش به ضریح جناب مسلم(ع) می‌رسی... دلم هوای نجف کرده...
نام ما را بنویسید به ایوان نجف
نشد از نام سگ کهف، کتاب آلوده...
پای شیخ باشی و این همه تنازل را لذتش را نبری. بزرگ بزرگ است همه کارش همه ابتلائاتش همه دردش ...حتی غربتش