لحظه دیدار

راستش همیشه به آن صحنه فکر می کنم.
اولین سلام ات را که تجسم می کنم چشمانم از اشک پر می شود.
چه آرزوها! اصلا همه اش تقصیر خودتان است که این قدر بلند پرواز شده ام...
آن لحظه که دست روی شانه ام بگذاری...
سلام کنیم...آی...
در صحرای محشر
یا نه، هنگام مرگ...
چه آرزوها!
ولی تو می آیی... تو محشری حسین جان(ع)