بازی امروز دست گرمی است، مسابقه فرداست!
غدیر آمد و رفت. باید در عصر غیبت کار زیاد کرد در زمینه ظهور حضرت. کار باید محتوایی باشد و نه سطحی. کار باید جوری باشد که مو از ماست بیرون بکشد.
می گویند جامعه الان خیلی بی تاب شده و همین روزهاست که ظهور شود. می گویند امام زمان که می آید-ان شاء الله- به یک باره همه خوب می شوند. حضرت معجزه می کنند و به یک باره دست بر سر همه می کشند و همه مفید می شوند و الباقی هم با ذوالفقار سر،پر می شوند.
این ها همه درست است-لعنه بر مثل منی که بخواهد حدیث اهل بیت را کتمان کند-
اما رفیق جان! هر کدام از این حدیث ها دریای نور است و عمق دارد.
سوال می پرسم! اگر کار به معجزه است و هیچ کاری قبل از آن لازم نیست چرا علی(ع) این کار را نکرد؟ آیا حق نیست که همچو من ظاهر بین و جاهلی بگوید که دیدید دین خدا اجرایی نبود؟ دیدی این همه پیامبر که آمدند کار هیچ کدامشان نگرفت؟ دیدید همه این تاریخ کشک بود؟دیدید هیچ کس نتوانست مردم را زیر پرچم توحید و ایمان جمع کند؟آخر سر هم خدا با معجزه کارش را جلو برد! آره دیگر، همه اش ادعا است. اینکه ما اینطور گناه می کنیم حقّمان است. نگو اصلا نمی شده موحد شد! کار با معجزه جلو می رود...
رفیق جان! ولایت معنوی حضرت همان گونه که در عصر غیبت ایشان وجود دارد-وگرنه همچو من و تویی اینجا چه می کنیم؟-آنجا هم هست و اگر معصوم فرموده که حضرت دست بر سر مردم می کشد حتما خواهد کشید، اما بر سر چه کسی؟
آنکه تنها دغدغه اش خورد و خوراک و پوشاک و نمره و درسش بود؟گیریم برای اینها توجیه ساده ای بیاورد که مادر و پدرم از دست من خشنود اند؟! نه رفیق! تو و من وظیفه داریم پدر و مادرمان را هم از جهالت کفر و شرک درآوریم-با مدد خدا-(البت به فرض اینکه به وضع موجود اعتراض داریم و حالمان از آن بد حال است)
خلاصه مطلب، جهان امروز تشنه عدالت است،همانگونه که در زمان علی(ع) بعد از خلیفه سوم-لعنه الله- مردم به درب خانه مولا هجوم بردند. علی(ع) فرمودشان که شما تاب عدالت من را ندارید.
و امروز هم یقینا همین است که مولایمان نمی آید. ما تاب عدالت مولایمان را نداریم. کارمان شده....
کار باید عمیق باشد نه سطحی. و چه کرد خمینی؟!
باید فهمید عمق این حرف را که تا شرک و کفر هست ما هستیم!(سنی و بهایی که جای خود دارد ولی زرنگ آن است که دنبال منشاء بگردد)
